ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Δ.ΜΕΤΑΞΑΣ , «Το Δίκαιο της ανάγκης και η διάστασις της νομολογίας Συμβουλίου Επικρατείας και Αρείου Πάγου», Κέντρο Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου και Εκδόσεις Ευρασία, 2018, 392 σελ.

Συμβολές στη νέα έκδοση:

ΚΩΝ/ΝΟΣ Φ.ΜΕΝΟΥΔΑΚΟΣ, Κράτος Δικαίου και Νέες Πραγματικότητες. Ασυνήθιστες διαδικασίες και με ασυνήθιστο περιεχόμενο

ΣΠΥΡΟΣ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΣ: Το Δίκαιο της ανάγκης τότε και σήμερα. Η έννομη τάξη απέναντι στις πολιτειακές και οικονομικές κρίσεις.

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ: Οικονομική κρίση, συνταγματική ερμηνεία και «αρχή της πραγματικότητας»

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ-ΙΩΑΝΝΗΣ Δ.ΜΕΤΑΞΑΣ: Καταστάσεις ανάγκης. Άδοξες μορφές και διλημματικές πρωταρχίες.

«Καταληκτικά θα έλεγα ότι ζήτημα πρωταρχίας μεταξύ του Κράτους Δικαίου και της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας δεν μπορεί να τίθεται. Δεν είναι χωρίς κινδύνους μια τέτοια μανιχαϊκή επιλογή, που οδηγεί σ’ ένα ανάλογο πολιτειακό δίλημμα.
Και η θέση αυτή είναι προφανώς ανεξάρτητη από οποιαδήποτε κριτική που δικαιούται να έχει ο κάθε ενεργός πολίτης για τον τρόπο που λειτουργούν αυτοί οι δύο θεμελιακοί θεσμοί και υπηρετούνται οι υπερκείμενες αξίες (Δικαιοσύνη στην πρώτη περίπτωση και Λαϊκή Κυριαρχία στη δεύτερη). Αξίες με τις οποίες καθημερινά αναμετριέται, ως υποχρέωση συμμόρφωσης προς αυτές, η πολιτική πράξη. Μια διαφορετική απάντηση, υπέρ της πρωταρχίας του πρώτου, του Κράτους Δικαίου, ή της δεύτερης, της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, διανοίγει οδό για άλλες ευχέρειες ανάμεσα στις οποίες αυταρχικές προθέσεις και σχεδιασμοί μπορούν να καραδοκούν. Ή, ανεξαρτήτως των αρχικών προθέσεων, προς αυτήν την κατεύθυνση να υπάρξει κίνδυνος εξ αντικειμένου να εξελιχθούν. Και την πολυτέλεια τέτοιων “διασώσεων” δεν έχουμε. Ακόμα και όταν το δισύμετρο μιας απειλής όπως είναι η τρομοκρατία δείχνει να “δικαιολογεί” την υποχώρηση του Κράτους Δικαίου. Μόνο από την ισότιμη συνομιλία των δύο θεμελιακών θεσμών μπορεί να προσδιορισθεί, δικαιοπολιτικώς, το περιεχόμενο της επιβαλλόμενης απόφασης».
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)